Święto Środka Jesieni: Święto Zjednoczenia i Wdzięczności

Święto Środka Jesieni, znane również jako Święto Księżyca, to tradycyjne chińskie święto obchodzone 15 dnia 8. miesiąca księżycowego. Jego korzeni można doszukiwać się w starożytnych praktykach kultu księżyca. Zapisy w „Rites of Zhou” wspominają o „powitaniu zimna” w noc w środku jesieni. W czasach dynastii Tang stało się to uznanym świętem, a w czasach dynastii Song i Ming przekształciło się w wielkie święto, obecnie porównywalne pod względem znaczenia z chińskim Nowym Rokiem.

Słynna legenda związana z festiwalem to „Lata Chang’e na Księżyc”. Historia opowiada o łuczniku Hou Yi, który zdobył eliksir nieśmiertelności. Aby nie wpadł w niepowołane ręce, jego żona Chang'e skonsumowała go i poleciała na Księżyc. Ludzie poruszeni jej ofiarą zaczęli składać ofiary Księżycowi w noc pełni księżyca, wyrażając swoją tęsknotę za nią. Ta przejmująca opowieść nadaje księżycowi romantyczną aurę, podczas gdy inne legendy, takie jak Jadeitowy Królik wrzucający lekarstwa i Wu Gang wycinający drzewo kasjowe, dodatkowo wzbogacają mistyczne obrazy księżyca.

Podstawowe tradycje festiwalu skupiają się wokół tematu zjednoczenia:

Uznanie i ofiary Księżyca: Rodziny ustawiały na swoich dziedzińcach ołtarze z ciastkami księżycowymi i owocami sezonowymi, wpatrując się w jasny księżyc w pełni, aby wyrazić szacunek dla natury i błogosławieństwa dla bliskich.

Dzielenie się ciasteczkami księżycowymi: Okrągły kształt ciastek księżycowych symbolizuje zjednoczenie rodziny. W różnych regionach wykształciły się odrębne style, takie jak odmiany kantońskie i suzhou, z nadzieniami od tradycyjnego pięcioorzechowego po nowoczesną stopioną lawę, co świadczy o kunszcie kulinarnym.

Latarnie i zajęcia: Dzieci niosą ulicami latarnie w kształcie królików lub lotosów. Regiony południowe zachowują zwyczaje, takie jak zapalanie latarni pagodowych i tańce ognistych smoków.

Festiwal ucieleśnia cenione przez Chińczyków pragnienie „okrągłości księżyca i ponownego połączenia rodzin”. W olśniewającym świetle księżyca, niezależnie od tego, gdzie się znajdują, ludzie wpatrują się w ten sam księżyc, delektując się uczuciami zawartymi w wersecie Su Shi: „Życzymy sobie nawzajem długiego życia, aby dzielić się pięknem tego pełnego wdzięku światła księżyca, mimo że są daleko od siebie”, przekazując głębokie uczucia do rodziny i ojczyzny poprzez blask księżyca.